[SUGA x YOU] BTS Falling in LOVE ตกหลุมรักนายปากร้าย (15)

“โอ้ย!!”คุณร้องขึ้นเมื่อโดนอุ้มมาทุ้มลงบนเตียงอย่างแรง

ยังไม่ทันได้ลุกขึ้น ร่างสูงของมินยุนกิก็ตามลงมาคร่อมร่างบางไว้ทันที

“ปล่อยนะ พี่ยุนกิ!” คุณตะโกนออกไป สองมือเล็กทุบตีไปที่เขาอย่างแรงเพื่อหยุดการกระทำ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สะทกสะท้อนเลย

“พี่ไม่มีทางปล่อยให้นัมจีไปอยู่กับคนอื่นอีกแล้ว นัมจีคือของพี่!” พูดจบ ก็รวบมือเล็กๆนี้ขึ้นไว้เหนือหัว นิ้วเรียวเกี้ยวเนกไทที่คอตัวเองออกมาพันธการข้อมือเล็กนี้ไว้

“มันเจ็บนะ!”

“เดี๋ยวได้เจ็บกว่านี้ครับ ที่รัก”ยุนกิยิ้มมุมปากบางๆ ดวงเล็กหรี่มองคนใต้ร่างอย่างยั่วยวน อีกมือก็ค่อยๆปล่อยกระดุมเสื้อตัวเองออก จนเห็นแพงอกขาวซีด

“อึก! พะ พี่ยุนกิ จะทำอะไร”คุณกลืนน้ำลายอึกใหญ่ แววตาสั่นเครือ แถมหัวใจบ้านี้ยังเต้นแรงอีก รู้ทั้งรู้ว่าเขาจะทำอะไร แต่ปากก็ยังถามออกไป

“นัมจีจะได้รู้ไงครับ ว่าพี่ต้องการนัมจี ต้องการมาก” ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ความโกรธเกรี้ยวของยุนกิหายไป แทรกด้วยอารมณ์กรุ่นและความปวดหนึบที่ต้องการร่างบางมาช่วยบรรเทา

“ตะ แต่ฉะ อื้อออ”

ยังไม่ทันได้พูดจบประโยค ยุนกิก็ก้มลงมาประทับริมฝีปากบางลงบนริมฝีปากอิ่มของคุณ กลืนกินคำพูดของคุณลงคอไปสะ ดูดดึงริมฝีปากเล็กอย่างแรงจนมันบวมเจ่อ

“อื้อ อื้อออ”เมื่อเริ่มหายใจไม่ออกก็ได้ส่งเสียงประท้วง เพราะมือทั้งสองโดนมัดไว้ แถมยังโดนแรงกดจากมือหนาของยุนกิอีก

ยุนกิถอนริมฝีปากอย่างอ่อยอิ้งเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเริ่มจะหายใจไม่ออกแล้ว จมูกโด่งไล่เกลี่ยไปตามไปใบหน้าเรียว มันทำให้คุณต้องร่นคอหนี เมื่อลมหายใจของเขาปะทะเข้ากับใบหู ยุนกิได้แต่ยิ้มมุมปาก สนุกกับยั่วให้คนตัวเล็กมีอารมณ์ร่วมไปกับเขา ริมฝีปากขบเม้มที่เบาๆเพื่อปลุกปั่นอารมณ์ ก่อนจะเลื่อนลงมาที่ซอกคอขาวเนียน ไม่รอช้ายุนกิจัดการประทับรอยสีกุหลาบไว้ให้เด่นชัดเพื่อบ่งบอกว่าเธอเป็นของใคร และห้ามใครหน้าไหนมายุ่งกับเธอทั้งนั้น

“อ๊ะ!” คุณร้องออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บแปลบที่ต้นคอ

“พะ พี่ยุนกิ อ๊ะ!”

“หื้ม”ยุนกิตอบรับในลำคอเบาๆ แต่ริมฝีปากก็ยังคงยุ่งอยู่กับสร้างรอยทั้งซ้ายและขวา

“พะ พอได้แล้ว ฉะ ฉันรู้แล้ว”

“รู้ว่าอะไรครับ”ยุนกิต้องยอมเอาหน้าออกห่างซอกคอหอม เพื่อมองใบหน้าหวานของคนตัวเล็ก

“ระ รู้ว่า พะ พี่ต้องการฉัน _///_”คุณหลบตาไม่กล้ามองหน้ายุนกิ

“ยัง พี่ว่านัมจียังไม่รู้ ว่าพี่ต้องการนัมจีมากขนาดไหน”ไม่พูดเปล่า มือขาวถลกเสื้อพละตัวบางขึ้น จนลมเย็นจากแอร์ปะทะเข้ากับหน้าทองแบนเรียบ

“พะ พี่ยุนกิ! หยุดนะ!” ถึงจะร้องห้ามไปก็เปล่าประโยค ตัวคุณตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากเป็นอัมพาส ขาสองข้างถูกทับไว้ด้วยร่างหนา มือก็ขัดขืนดิ้นรนไม่ได้

“บราตะขอหน้าเหรอ สะดวกดีนิ”ยุนกิพูดขึ้นเมื่อดึงเสื้อพ้นหัวคุณไป สายตาเรียวเล็กจับจ้องไปที่หน้าอกอิ่มตรงหน้า พร้อมกับกลืนน้ำลายอย่างหื่นกระหาย แล้วยิ่งได้ใจไปใหญ่เมื่อร่างบราที่ง่ายต่อการถอดไว้

คุณได้แต่สถบในใจ ที่ที่บ้านดันเหลือแค่บราตัวนี้ตัวเดียว

“ยะ อย่านะ”คุณร้องห้ามเมื่อเห็นยุนกิเอื้อมมือมาจะปลดตะขอ นอกจากจะไม่ฟังกันแล้ว ยังส่งยิ้มร้ายมาให้ก่อนจะปลดตะขอบราออกให้ไร้อุปสรรคขัดขวาง

“อือ อื้ออออ”คุณร้องเสียงหลงเมื่อริมฝีปากร้อนแตะลงบนยอดอกสีสวย อีกข้างยุนกิก็ไม่ปล่อยให้ว่าง เขาใช้นิ้วเรียวบดขยี้ยอดอกอย่างหมั่นเขี้ยว

ร่างบางได้แต่บิดไปมาเมื่อยุนกิเล่นกับหน้าอกของเธอ แต่แล้วก็รู้สึกปั่นป่วนยิ่งขึ้น เมื่อลิ้นร้อนลากวนรอบยอดอก ถูกเลื่อนต่ำลงมาไล่ไปตามหน้าทองเนียน

ยุนกิใช้มือเกี้ยวกางเกงพละพร้อมแพตตี้ตัวจิ๋วของร่างบางออกอย่างง่ายดาย และเพราะอย่างนั้นทำให้คุณรีบหุบขาเข้าหากันอย่างแน่น

“สวยที่สุด”ยุนกิพูดขณะถอดเสื้อเชิ้ตออกตัว พร้อมกับเข็มขัดและกางเกงออกจนเหลือแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว

คุณถอยล่นขึ้นไปบนหัวเตียงนัยตาสั่นระริก พยายามคิดทางหนี และหาอะไรมาปิดร่างกายจากสายตาหื่นนั้น แต่ยังไม่ทันทำอะไร ขาก็ถูกดึงอย่างแรงจนนอนราบไปกับเตียงเหมือน พร้อมกับถูกร่างหนาคร่อมไว้ จะหุบเขาก็หุบไม่ได้เพราะเขาแทรกตัวคั้นเอาไว้

“อื้อออ”ได้แต่ร้องในลำคออย่างตกใจ เมื่อยุนกิกดริมฝีลงมาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับลิ้มร้อนที่ควานหาลิ้นเล็กอย่างช่ำชอง มือก็ไม่ปล่อยให้ว่าง ค่อยๆลูบไล้ตามเรียวจนมาถึงจุดอ่อนไหว

“อ๊ะ! อื้อออ”คุณร้องตกใจเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมค่อยๆดันเข้าไปในจุดอ่อนไหว

“แค่นิ้วยังแน่นแหะ”ยุนกิถอนริมฝีปากออกมา ก่อนจะเปลี่ยนไปสูดความหอมจากลำคอระหงส์เบนความสนใจคนตัวเล็กจากจุดล่าง

จากหนึ่งนิ้วค่อยๆเพิ่มเป็นสองนิ้ว และสามนิ้วในที่สุดเพื่อเตรียมพร้อมให้คนตัวเล็กรับอะไรที่ใหญ่กว่านิ้วได้

“อะ อืออ”คุณกัดริมฝีปากเพื่อห้ามเสียงน่ารังเกียจ เมื่อยุนกิค่อยๆเพิ่มจำนวนนิ้วและเร่งความเร็ว ไม่อยากจะยอมรับแต่มันทำให้คุณรู้สึกดี จนเริ้มคล้อยตาม แต่อยู่ๆความรู้สึกแปลกนั้นก็หายไปเมื่อยุนกิดึงนิ้วออก

“อะไรกัน อย่างเพิ่งสิ ของจริงยังไม่เริ่มเลย”ยุนกิถอนนิ้วออกเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกำลังจะไปถึงจุดนั้น เขาถอดบ็อกเซอร์สิ่งกีดขวางอย่างสุดท้ายออกให้พ้นทาง

คุณเบิกตากว้างพร้อมกับพยายามถอยหนีเมื่อสิ่งที่เด่งออกมาจากบ็อกเซอร์ นอกจากจะเขินเมื่อเห็นสิ่งนั่นแล้ว คุณยังรู้สึกได้อีกว่า ถ้ามันเข้ามาต้อง “เจ็บ” มากแน่ๆ

“ชู่ว์ ไม่กลัวนะครับคนดี มันน่ารักจะตาย”ยุนกิดึงให้ร่างบางลงมาอยู่ใต้อานัสอีกครั้ง ก่อนจะจับแก่นกายของตัวเองไปถูตรงส่วนอ่อนไหว

คุณเกร็งเมื่อเขาทำแบบนั้น แถมยังรู้แปลกๆเหมือนต้องการอะไรบางอย่าง ท้องน้อยหดเกร็งปั่นป่วนอย่างบอกไม่ถูก

“พะ พี่ยุนกิ ฉะ ฉันกลัว”เมื่อได้ยินอย่างนั้นยุนกิก็ระบายยิ้มออกมาบางๆ ก่อนจะก้มลงมาจูบปลอบคนตัวเล็ก

“อ๊ะ! เจ็บ”คุณเบี่ยงหน้าออกมาร้อง เมื่อยุนกิก้มมาจูบปลอบให้รู้หายกลัว แต่เขาก็ใช้จังหวะนั้นดันแก่นกายเข้ามา

“อื้อ!! พี่ยุนกิ เจ็บๆ”

“นัมจีก็อย่าเกร็งสิ พี่ก็เจ็บเหมือนกัน”พี่ยุนกิพูด ก่อนจะก้มมาใช้ปากร้อนครอบยอดอกไว้ ดูดดึงเพื่อให้คนตัวเล็กไม่เกร็ง เพราะมันรัดแน่นจนเขาเจ็บเหมือนกัน

“อือออ”คุณครองออกมาเบาๆเมื่อยุนกิละเลงยอดอกอย่างหื่นกระหายจนลืมความเจ็บข้างล่าง ทำให้ยุนกิได้โอกาสดันแก่นกายเข้ามาจนสุดๆ ก่อนจะปล่อยไว้เพื่อให้คนตัวเล็กได้ปรับตัว

“พี่รักเธอนะ รักมากเลย ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้เธอ”

“-///-”คุณหน้าแดงเมื่อได้ยินประโยคนี้

มันจะไม่เขินมากหรอก ถ้าไม่ได้อยู่ในสภาพนี้

“เป็นของพี่คนเดียวนะ”ยุนกิพูดขึ้นพร้อมกับค่อยๆเริ่มขยับแก่นกายเข้าออกอย่างช้า

“อ๊าส์ อือ”คุณกัดริมฝีปากเมื่อเผลอส่งเสียงแปลกๆออกไป

“ร้องออกมาเถอะ พี่อยากฟังเสียงเธอ” ไม่ว่าเปล่า ยุนกิจงใจกระแทกเน้นๆเพื่อให้คนตัวเผลอครางออกมา

“อ๊ะ อ๊าส์ พะ พี่ยุนกิ อือ มะ มันเจ็บ”

“เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้วครับ อ๊าส์” พูดจบก็เร่งจังหวะขึ้น เป็นอย่างที่เขาบอกเมื่อเวลาผ่านไป ความรู้สึกเจ็บถูกแทนที่ด้วยอารมณ์ความรู้สึกอย่างอื่น

พับ! พับ! พับ!

กึก! กึก!

จากจังหวะที่ช้าๆยุนกิค่อยๆกระแทกแรงขึ้นจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อ และเสียงขาเตียงที่ขูดไปกับพื้นห้อง

“อื้มม นัมจี รักพี่ไหม”เขาพูดพร้อมกับกระแทกเข้ามาแรงๆ

“อื้อออ ระ รัก”

“ว่าไงนะครับ”

“รัก! อ๊าส์!!!!” พอได้ยินคำว่ารักยุนกิก็กระแทกเข้ามาแรงๆ เพื่อเป็นรางวัลให้คนตัวเล็ก?

“พี่ก็รักเธอ”

พับ! พับ! พับ!

“อ๊าส์~~”

“ซี้ดดด”

กึก! กึก!

ตอนนี้อุณหภูมิห้องที่เย็นฉียบไม่สามารถช่วยลดความร้อนแรงของทั้งคู่ลงได้เลย

“พะ พี่ยุนกิ ฉันใกล้แล้ว อ๊าส์~”

“พร้อมกันนะ”

ยุนกิกระแทกย้ำเน้นๆก่อนที่แก่นกายจะกระตุกเกร็ง แล้วปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนไหลย้อนเต็มขาของร่างบาง ยุนกิค่อยๆถอนแก่นกายออกมา ก่อนจะแก้มัดมือทั้งสองออก แต่คุณก็ไม่มีแรงขยับหรอก

“แหกๆ”คุณหายใจหอบเพราะกิจกรรมเมื่อกี้ จนไม่มีแรงดันร่างหนาที่หลังจากปลดพันธนาการมือให้แล้ว แต่ใบหน้ายังคงง่วนกับการซึมซับความหอมจากซอกคอขาว แต่ก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อเสียงกระซิบแหบพร่าของยุนกิดังขึ้นที่ข้างหู

“พี่ขอย้ำอีกรอบนะ ว่าพี่ต้องการเธอจริงๆ”

“0.0” คุณทำอะไรไม่ถูก นี้เขาจะเอาอีกรอบเหรอ และเขาก็ทำจริงๆเมื่อขาเรียวของคุณถูกยกไปเกี้ยวสะโพกของยุนกิไว้ พร้อมกับแก่นกายที่แข็งตัวค่อยๆดันเข้ามาอีกรอบ

ไอพี่ยุนกิบ้า! ไอหื่น!!!!

แล้วบทบรรเลงแห่งความเร้าร้อนก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง และไม่รู้ว่ามันจะจบเมื่อไหร่ หรือจนกว่ายุนกิจะพอใจ แล้วมันเมื่อไหร่กันล่ะ...

แหะๆๆ มันเป็น NC ครั้งแรกของเค้า แปลกๆมั้ยนะ ยังก็กลับไปคอมเม้นเป็นกำลังให้หน่อยนะค่า

ขอบคุณค่ะ -/\-